Ich möchte über die Bedeutung der Geschichte für jede selbsternannte marxistische Linke sprechen.
[. . .]
Mi propósito en esta charla es presentar una discusión sobre el significado de la historia para cualquier izquierda que se asuma marxista.
En Platypus hacemos eje en la historia de la izquierda porque pensamos que la narrativa histórica que uno cuente no es otra cosa que una teoría del presente. Implicita o explicitamente, la concepción de la historia que se adopta constituye una toma de posición respecto de como el presente ha llegado a ser lo que es hoy. Al centrarnos en la historia de la izquierda, y al adoptar una perspectiva política cuyo eje es esta mirada izquierdista de la historia, estamos sosteniendo como hipótesis que las características determinantes de nuestro presente tal como lo conocemos son el resultado de lo que la izquierda ha hecho históricamente por acción u omisión.
[. . .]
Θέλω να μιλήσω για το νόημα της ιστορίας για κάθε Αριστερά που δηλώνει μαρξιστική.
Εμείς στην οργάνωση Πλατύπους εστιάζουμε στην ιστορία της Αριστεράς επειδή πιστεύουμε ότι η αφήγηση καθενός για την ιστορία αυτή είναι στην πραγματικότητα η θεωρία του για το παρόν. Είτε ρητά είτε όχι, σε κάθε σύλληψη της ιστορίας της Αριστεράς υπάρχει μια αποτίμηση για τον τρόπο κατάληξης στο παρόν. Εστιάζοντας στην ιστορία της Αριστεράς ή υιοθετώντας μια αριστεροκεντρική άποψη τής ιστορίας, υποθέτουμε ότι οι πιο σημαντικοί προσδιορισμοί του παρόντος είναι αποτέλεσμα όσων η Αριστερά ιστορικά έκανε ή απέτυχε να κάνει.
[. . .]
The election of Barack Obama will be an event. But it has proven confusing for most on the “Left,” who claim to want to overcome anti-black racism and achieve social justice. Rejection of Obama on this basis has been as significant as the embrace of his candidacy. There is as much anxiety as hope stirred by Obama, especially regarding the significance of his blackness.
[. . .]
I would like to respond to Chris Cutrone’s article, "Review: Angela Davis 'How does change happen?'" from the March 2008 issue #3. I agree with Cutrone’s general sentiment that we as a country have failed to productively engage the problem of race, and that an honest critique of capitalism is pretty much absent from American politics. However, one does not necessarily follow the other. I disagree that a discussion of capitalism must necessarily displace a discussion of race, a term which Cutrone disrespectfully frames in quotation marks and describes as a “distraction” and “inadequate category.”
[. . .]
